Lotte Bloem

Een ode: de typische toerist

Lotte Bloem
Een ode: de typische toerist

Bierbuik, camera op de borst en witte sokken in teva's: de typische toerist. Toch? De laatste tijd valt me een meer modieuze toerist op. De influencer. Haren strak gekamd, bruine benen on point, kleding gematcht met de achtergrond en de Instagram-husband/friend klaar voor het perfecte shot op de meest 'unieke' locatie. 

Begin deze zomer trok ik door IJsland. Een land dat de totale ervaring vormgeeft. Paden zijn zorgvuldig gelegd, houten vlonders omlijnen bestaande rotsen op het pad en elk natuurwonder is voorzien van toiletgebouwen en parkeerplaatsen. Buiten de paden? Liever niet. Met zulke mensenmassa's zou het land letterlijk platgelopen worden. Voor dat ene 'unieke' plaatje zie je mensen toch van het pad afgaan. Met gevaar voor eigen leven. Dat doet me afvragen, waarom ga je op reis? Wil je een uniek gevoel beleven? Of doe je het voor the gram

Nu reizen toegankelijker is dan ooit, verliezen we grip op de toerist. Influencers, tv-programma's schrijven de locaties voor. Mensen blijven op zoek naar het voor ons onbekende.Van de oorspronkelijke ervaring, plek en natuur blijft in de long term niets meer over dan een lege schil van iets dat ooit was. De glamour van de 'jetsetlife' proef je in de verte nog in Tenerife en St. Tropez, maar het zit in het verleden: vergane glorie. Ik hoop dat we dat met de totale wereld niet gaan meemaken.

- Lotte
En sokken in sandalen? Hartstikke hip aldus ELLE. Toerist = influencer. 

& meer


“In je zoektocht naar een authentieke en unieke ervaring imiteer je de authentieke en unieke ervaringen van anderen. [...] De implicatie hiervan is dat je haast moet maken. Voor je het weet komen er nog meer toeristen zoals jij op het idee om toeristen te mijden op diezelfde plek en wordt het daar net zo toeristisch als elders.” 


― Ilja Leonard Pfeijffer, Grand Hotel Europa


Curating utopia's: blik op Unseen


Fotografie heeft lange tijd de reislust versterkt. Het was de enige houvast op de rest van de wereld. Nu elk mobieltje is uitgerust met top-notch fotografie, schuilt er voor professionele fotografen een andere taak. Het tonen van een nieuwe realiteit, schetsen van een utopie en een zoektocht naar hun/onze plek in de wereld.

In de talk 'Curating Utopias' wordt het belang daarvan door Aïda Muluneh, fotograaf & directeur Addis Foto Fest, mooi omschreven. Afrikaanse fotografen zijn zeer ondergerepresenteerd, terwijl Afrika voor veel fotografen uit de rest van de wereld een graag-geschoten continent is. Hierdoor krijg je een eenzijdig beeld van de realiteit, door een lens die niet overeenkomt met de lokale bevolking. Met eigen fotografie grijp je de macht terug. 

Deze visie vormt voor mij een extra laag op het geëxposeerde werk op Unseen. Utopieën worden zichtbaar en alternatieve realiteiten voelbaar. Mij viel vooral de Westerse jaren '70 esthetiek op. De foto's bleken stuk voor stuk gemaakt door fotografen met een andere achtergrond. De moeite waard!

Unseen is te bezoeken t/m zondag 21 september en bestaat uit een grote fair, boekenbeurs, lezingenreeks en exposities door Amsterdam. Bekijk hier het volledige programma. 


Mijn favorieten & credits:

  • The Sapper-serie van Indiase fotograaf Bharat Sikka
    foto: Untitled, from the series THE SAPPER, 2017 © Bharat Sikka/Nature Morte

  • Dankzij Muluneh een andere blik op het werk van Charles Xelot
    Gregory and the Factory, from the series There is Gas under the Toundra, 2018 © Charles Xelot Galerie Sit Down

  • Alexa Fiasco's portret: GINA, MY AUNT, CRYING WOMAN, 1986
    credits: GINA, MY AUNT, CRYING WOMAN, 1986, from the series Nelida and The Serra Malagueta, Santiago Island, Cape Verde, 2018 © Alexia Fiasco Galerie Number 8