Een ode: stumble upon culture / zapcultuur
Nu in één klap niemand meer echt iets meemaakt, hangt er een grotere drang dan ooit voor het toevallig vinden van iets tofs. Vroeger werkte dat goed door te zappen. Doelloos, tot iets je oog vangt. Met de groei van alle kanalen lijkt zo'n gelukstreffer van een documentaire, film of koffieplek wel verleden tijd. Waarom zappen we eigenlijk alleen nog maar? Hoe ontwerp je toeval in een wereld gedomineerd door een gepersonaliseerd algoritme?
In de podcast Crazy/Genius (lees/luister hier) houden ze Netflix verantwoordelijk voor het einde van de ‘stumble upon’-cultuur. Door altijd maar te zappen en te kiezen, kies je altijd voor de veilige weg. Een acteur die je al kent. Iets dat je is aangeraden via een van de zovele lijstjes. Iets dat je tijd sowieso waard is. Nooit iets dat je op het eerste gezicht nietaanspreekt. Scrollen met de hoop dat je iets vindt. En dat gebeurt (bijna) nooit. Je ziet alleen maar meer van hetzelfde.
Tegelijkertijd zijn gecureerde 'stumble upon'-momenten big business. Van SPRS.me verrassingstrips tot de Gambettes-box met elke maand twee nieuwe panty’s, je kunt het zo gek niet bedenken of je vindt een verrassingsdoos rondom een thema. Geen keuzestress, wel plezier. Valt het een keer tegen, volgende keer beter toch?
Er zit een interessante tegenstelling tussen het zappen door Tinder-profielen, het Spotify-algoritme dat je steeds meer van hetzelfde serveert en het verlangen om juist even niet te hoeven kiezen.
Ik wacht met smart op de ‘just play'-knop van Netflix… Kom ik ook nog eens uit mijn eigen filterbubbel.
Groet!
Lotte
* Zelf een fijn voorbeeld van de Stumble Upon culture? Laat het me weten!
& meer
WePresent, het magazine van WeTransfer, heeft met hun onlogische navigatiestructuur bewust geprobeerd een stumble upon culture te behouden en kweken.
Tout nouveau, tout Fip: dit Parijse radiostation speelt alles door elkaar heen, maar altijd met een goede vibe.
A sense of Place, nieuwe natuurwijnwinkel in Haarlem, verstuurt verrassingsquarantaine wijnboxen.
Quarantaine creatives
Het is geen leuke context, maar er wordt in één klap veel meer geëxperimenteerd en in een sneltreinvaart geïnnoveerd. Eindelijk wordt er content gemaakt waar volgers wél op zitten te wachten en werken mensen uit onverwachte hoeken samen.
Zo geeft het Nationale Opera/Ballet balletles via YouTube, zetten we met Vruchtvlees in een halve ochtend een hele campagne in elkaar, bundelen Studio Lennarts & de Bruijn alle krachten voor een heldere boodschap in de feeds, vind je op Papier Tigre fijne kleurplaten en zorgt Studio Brussel voor een glimlach op Facebook.
Ook offline vind je toffe initiatieven. Bij Bolt Amsterdam koop je het overschot tulpenweg (dubbelwinst, bloemen in huis en de bloemsector gered). Food Cabinet verbind met Support Locals lokale voedselproducenten met jou in een maaltijdbox uit eigen buurt. Op steundekeukens ondersteun je de lokale horeca waar je af kunt halen.
Via Vitamine Cineville, IDFA en allerlei cultuurhuizen kun je nu ook gratis genieten van de beste shows. En dat vind ik ergens gevaarlijk. Want waarom zou je juist nu nu niet willen betalen voor die kwaliteitcontent?
